Quero empregar un dilema que leve a razón consigo.
Tento saborear os cromos que me converteron en abismo.
Sustituín os excesos polo sorriso máis marcado do palpitar
humano do ventre.
Atrevinme a enredarme de máis no sabor do colar da serpe
elocuente.
Resistín a dura incidencia cuestionada polo mal vicio.
Espertei con máis forza berrada e sen ganas de ningún
compromiso.
Perpetuei o ananás espetado en cincentas manobras,
manobras dun humano errado en incidir na derrota.
Todo son quendas de ver quen máis sabe ou entende do malo.
Mais insisto en que calquera que dubide
saberá que norte e culpa sempre estarán errados.
