venres, 6 de novembro de 2015
xoves, 5 de novembro de 2015
Ti, es coma min
O primeiro ensaio do pupitre foi meloso
O roce do lápiz, da escrita,
aquela voz chea de calma.
Comparable ao drama sobre o que escribía.
Lembro que o primeiro foi sobre rutina.
Que rubio,
Que lineal e incómodo é lembralo.
Agora,
na escrita,
a voz é raiba,
xa non hai calma,
mais é fermosa.
Non coma ti.
Ti non es fermosa,
ti estás enferma,
ti es inútil,
ti estás tola,
ti non sabes querer,
ti non sabes esquecer,
ti non serves para nada,
ti só mancas,
ti es merda,
ti es cinismo,
ti es provocación,
ti es o contrario a felíz.
Ti,
es coma min.
luns, 2 de novembro de 2015
Camiñei cara á igrexa
E camiñei con cravos no sangue
mestres a patraña dun verme sedendo de inxuria
resistía a dura incidencia do ceo gris.
E aplaudín a quen merecía morte
segando memoria e tecendo o camiñar inseguro.
Acicaleime tanto,
que cheguei a ser fermosura idílica.
E camiñei cara a igrexa
onde estaban
as putas e os infieles,
as lesbianas e as orxías
o alcol e a cocaína.
E sen roupa
comecei a recitar poesía.
Gostei tanto da experiencia,
que deixei de camiñar
e comecei a ter vida.
mestres a patraña dun verme sedendo de inxuria
resistía a dura incidencia do ceo gris.
E aplaudín a quen merecía morte
segando memoria e tecendo o camiñar inseguro.
Acicaleime tanto,
que cheguei a ser fermosura idílica.
E camiñei cara a igrexa
onde estaban
as putas e os infieles,
as lesbianas e as orxías
o alcol e a cocaína.
E sen roupa
comecei a recitar poesía.
Gostei tanto da experiencia,
que deixei de camiñar
e comecei a ter vida.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
-
Non me frustro. Déixome guiar pola sensación de deixarme ser entre metáforas de inconexas relacións estándares. O relicario da xeada...
-
Podía ser una maraña más era un domingo largo y ondulado para calibrar colores se le caían despacio las cascaritas de sal resbalaba con su m...
