O pasado é pecado
É honorable o xeito de lembralo
Porque se foi
Será desestructurado
e asimilalo,
é gañalo.
Co teu meneo de despedida,
tornou desgracia a miña condena
de nena sen arraigo.
Que duro sempre
falalo,
tortura de non selo,
criticalo,
plasmalo.
Por temor,
por dor.
Sexa como sinta
a tinta,
que peque.
Nunca será doado.
É preciso mentirte
mentirnos.
Veño de alá
de un mundo.