En canto a cadea remate
que se prepare o demo
Que outrora fun menos vítima que maléfica
Sempre de tremenda autoestima de maqueta de cidade do montón
De mallas e pouca etiqueta nas blusas de buratos concisos e
simples
Coma o cerebro que non me domina
Lúpulo sen vender
Sega do mes de outubro
Lembranza dun cativo que me volveu humana
Antes de que a esperanza morra en miseria lista
Que alguén decida o que nós tememos
Que como merecemos
Que o soño de calquera mal incestuoso
As pobres
Podemos ser atistas,
Artistas sonhadas por nós mesmas,
Artistas enganadas polo ritmo dunha falsa mala vida.
Exemplifico co drama de tres formando familia
Minha
Tenra
Áncora
Devólveme a ilusión,
Devólveme a ilusión perdida.
