Detrás da marioneta que lle regalei ao meu irmán no seu
segundo aniversario,
A parte de parede como a herba,
Teño un chaleco de rebelión contra o “non ao aborto”
Tenho tamén lembranzas
Ata teño despertares detrás dunha ventá onde el enfeitizaba
insectos,
Onde movía o relieve con follas secas,
alzando un pezón mentres o outro durmía por causa das
sombras e do viño.
El mirábame só cando se derrumbaba,
E derrumbáme tamén.
Sufría,
mais adoraba o seu lamento afeminado e disperso.
Vestía de alcol e sexo,
Mentres el
bicaba o sol cos seus ollos pechados,
bicaba o sol cos seus ollos pechados,
onde a bruma fugaz e eterna do seu sexo se exhibíu noutras
mulleres.
El arde enfeitizando insectos,
Mentres eu, sigo prendendo a chama con máscaras.
Sei que mirándoo, realmente sempre estiven soa,
e sinto na boca o regusto da súa carne queimada.