Tsunami de pedras
construíndo.
Medrar con cinturón de seguridade
non prevén dos desastres.
Bordar caricias
coa burocracia dos asuntos.
Límites abatidos por sonatas.
Descorcha o champagne
e busquemos a resaca que nos una disfrazados.
Volve ao silencio das revoltosas.
Co sombreiro de bombeiro
eu tecín o sin sentido
do teu cheiro
cósmico e impredecible,
tal cual o do estornudo
que sospeito ao verte
é tremendo
así tócote de arriba abaixo
perdendo o medo.
Tentada
por un enlace inventado
de miradas lascivas,
marcho.
Vou debuxar bolboretas bonitas no corazón sufrido de cada violencia que nunca debeu ser 🫀
https://www.instagram.com/tamilalilas/
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
Publicación destacada
El pantano que desdibujaba las ideas entre el sueño y la muerte se convirtió en una llanura de ideas solitarias. Había demonios y mazmorras ...
-
Tengo un hijo, tengo un perfecto hijo y no quiero estropearlo. Hace más de dos años que me he rendido ante la caza, solo quiero tomar caldit...
-
Rompemos en la manta que es reversible Nos hacemos las uñas porque se ha convertido en una rutina de autocuidado también patriarcal Nos adue...