que nos ronda ás mulleres e ás proxecto de muller nas que volcamos soños e ilusións idealizadas.
Severamente énchome de ego e raiba cando non acontece,
ou cando hai pedras de dificultan a nosa tarefa,
que é idealización por un estado estancado en machismos inquistados de séculos,
mellor ou peor,
paseniño,
vai tornando.
Pero é lento.
Camarada,
compañeira,
amiga,
irmá,
moza,
non o esquezas
a loita non só é túa.
É nosa!
