Pensaba que me ía revolver,
e revolvinme.
Malquerida,
malqueridas.
Vive aquí, agora.
Experimenta o real.
Observa o obvio.
Abandona pensamentos innecesarios.
Entrégate á dor como ao pracer.
Sé o espello que reflicte,
e resoa de contínuo.
Porque nos asustan,
e identidade e medo van sempre da man.
Se somos erros, é porque o sistema está cheo de erros maravillosos.
Precisamos construír o dereito a sentir medo.
Somos valentes,
cando nos damos o permiso a sentir medo.
Xogámonos a vida
cada vez que nos vemos reflexadas:
1. Quen cremos que somos
2. Quen cremos que debemos ser
É a proba do espello.
Se coidamos e gardamos ao medo,
que ninguén se sorprenda cando o domine todo.
Algunha vez te abandoches a ti mesma?
Algunha vez te perdoaches?
Cando fale a voz do látigo,
pluraliza,
inda que é saída fácil.
Ás veces pensarás tan rápido que as palabras marcharán sen saber como.
Todo o contrario a expoñerse en soidade.
Nós.
Mulleres, homes.
Nenas, nenos.
Transexuais
Cisxénero
Bisexuais
Homosexuais
Asexuais
Pansexuais
Heteros
-Persoas-
Unha representación sen público
é unha imaxe gastada
que inda non quitou a tristeza de enriba.
Ama(o)(a)(os)(as)(te)(me)
Non se pode prexulgar algo que non existe,
son xeitos de apelar ao medo.
O medo fala do desexo,
e hai desexos que non queremos ver.
Non recoñecerme é un dos meus maiores medos,
medo a non ser.
"Y cómo aprender a ser valientes?
Bucear y respirar entre dolores y miedos.
Volar dolores
Rapelar miedos.
Abandonar el pozo y el torreón.
Encontrarnos en la soledad.
Reconocernos en la compañía.
Vivir en el laberinto
y sonreír"
