Ese cheiro que arrecende a mistos
é como aquel serxei de meu pai gardado no armario de enriba da cama.
Pensar que aquel xersei, de marca, era de meu pai...
Xa non sei nin si me lembro ben de como ri
pero,
ás veces penso nos sons das risas alleas
e procuro similitudes.
Hai as que amosan falsas alegrías
as que choran rindo
as que dormen rindo ou respiran forte
as malas risas cheas de lume
ou as profundas, as sentidas,
as reais,
esas que babean ás veces
e serven.
Meu pai ría forte
e non era moi varonil cando ría,
pero eu gostaba
cando era conmigo.
O xersei é beige,
con cuello en pico.
É un xersei hipster,
ou case hippie se o investigas profundo.
E eu,
nunca o movín dese armario,
penso que ahí estará seguro para ambos.
Non é bo que explore.
A lúa xa explora,
hoxe sobre todo.
Igual a vemos os dous,
e sorrimos xuntas,
babeando as bágoas que nos uniron
nas amargas despedidas.
https://www.instagram.com/tamilalilas/
xoves, 27 de abril de 2017
luns, 24 de abril de 2017
Taparnos, para estar menos vacías
É o corazón
Que marchita
Porque esta sociedade nos está
marchitando
con tanta suor esvarada en van
con tanto fillo mal parido e non querido
con tanta falta de estado de benestar
prometido
cun feixe de solapas como remendo
coas nais matadas e os país ausentes
con tanto fío para tantas poucas agullas
que fai tempo se perderon
pérdidas sabidas e queridas
e outras roubadas.
Porque o riso xa se sobrevalora tanto
como o diñeiro
E as gañas se desvotan no comezo dun luns
calquera.
Os beizos québranse pola sede máis que
polo frío
E xa van moitas bágoas sen sentido
De tanta xente,
como raiba e medos
O medo á loita
O medo á queixa
O medo a non saber saber o preciso
No momento cómplice de tantas caricias
Bos tempos en malas etapas
Que nos destrúen tanto por dentro
Escapatorias dignas de estudo e
entendimento
Sutiles maniobras de trapecista en paro
Estamos parados
Ante un desastre
E seguiremos camiñando
Porque non só hai luns calqueras
Hai lúas cheas
Que dignifican o desastre.
A formación como meta de autocoñecernos
E salvarnos dun abismo fondo e cada vez
máis constante.
Consolamos en mentiras manipulables
E decidimos taparnos
Para estar menos vacías.
Queremos. Querervos. Querernos.
Hoxe vin,
pensei loucura,
e tola eu
que toleei coa nosa.
Y quien va a a detenerte?
Sinte a euforia de sentir algo que pasa
Non é novo
Eu sinto algo que arrasa
Co sentido
O intelecto
A bravía pura que semella un sentimento
É bonito
Somos bonitas
Porque sentimos de algo simple
o imperfecto que nos mata,
eso asinte,
é fomento de insalubre paixón
Incoloro o fume que suspiro
Porque temo que algo vaia non adscrito
Sinaliza
Coopera
Simpliza
Somos moitas
E queremos
alegría.
Poderán cortarnos
Que mutiladas gañaremos.
Queremos
querervos
Querernos
e que algo cambie,
Eso é real,
eso é verdade.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
Publicación destacada
Edén, te esperamos en mayo :D
Embarazo Tami. 30 semanas 29 años y un embarazo
-
Non me frustro. Déixome guiar pola sensación de deixarme ser entre metáforas de inconexas relacións estándares. O relicario da xeada...
-
Podía ser una maraña más era un domingo largo y ondulado para calibrar colores se le caían despacio las cascaritas de sal resbalaba con su m...