Ese cheiro que arrecende a mistos
é como aquel serxei de meu pai gardado no armario de enriba da cama.
Pensar que aquel xersei, de marca, era de meu pai...
Xa non sei nin si me lembro ben de como ri
pero,
ás veces penso nos sons das risas alleas
e procuro similitudes.
Hai as que amosan falsas alegrías
as que choran rindo
as que dormen rindo ou respiran forte
as malas risas cheas de lume
ou as profundas, as sentidas,
as reais,
esas que babean ás veces
e serven.
Meu pai ría forte
e non era moi varonil cando ría,
pero eu gostaba
cando era conmigo.
O xersei é beige,
con cuello en pico.
É un xersei hipster,
ou case hippie se o investigas profundo.
E eu,
nunca o movín dese armario,
penso que ahí estará seguro para ambos.
Non é bo que explore.
A lúa xa explora,
hoxe sobre todo.
Igual a vemos os dous,
e sorrimos xuntas,
babeando as bágoas que nos uniron
nas amargas despedidas.
Vou debuxar bolboretas bonitas no corazón sufrido de cada violencia que nunca debeu ser 🫀
https://www.instagram.com/tamilalilas/
jueves, 27 de abril de 2017
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Publicación destacada
El pantano que desdibujaba las ideas entre el sueño y la muerte se convirtió en una llanura de ideas solitarias. Había demonios y mazmorras ...
-
Tengo un hijo, tengo un perfecto hijo y no quiero estropearlo. Hace más de dos años que me he rendido ante la caza, solo quiero tomar caldit...
-
Rompemos en la manta que es reversible Nos hacemos las uñas porque se ha convertido en una rutina de autocuidado también patriarcal Nos adue...
No hay comentarios:
Publicar un comentario