https://www.instagram.com/tamilalilas/

Nombre

Correo electrónico *

Mensaje *

martes, 9 de febrero de 2016

Capricho

E se nun momento
estivese a droga co templo
o retroversivo da situación
volvería turbio
o mesmo instante
no que o intrínseco do peito
só buscaba a atención
do tan puro,
que só era medo.
Que só eras ti.

Sendo creaba,
coma na Habana.
E non foi mero,
só foi capricho.
O que ti es agora,
o que eu fun mentres ti xa non o eras.

E sendo capricho,
bebo xenebra.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Publicación destacada

El pantano que desdibujaba las ideas entre el sueño y la muerte se convirtió en una llanura de ideas solitarias. Había demonios y mazmorras ...