https://www.instagram.com/tamilalilas/

Nombre

Correo electrónico *

Mensaje *

jueves, 17 de diciembre de 2015

Morre de sede por vivir

Remite escenográfico,
rumiante escéptico,
sonora escea dun chaleco de bombeiro no condado
e arde

arde todo o seu ilusorio mundo.

Cabreado,
renega da paixón do cutre asubío obreiro,
pinta pegadas
de esencialidades invisibles,
minte ao amor
e sacude o pelo mollado.

Agardou tanto para vivir...

A brisa,
destapa a súa cegueira.

O norte,
proporciónalle espasmos.

A suavidade,
treme.

E el,
morre de sede por vivir.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Publicación destacada

El pantano que desdibujaba las ideas entre el sueño y la muerte se convirtió en una llanura de ideas solitarias. Había demonios y mazmorras ...