Aminorei enxambres
por mor dun segredo incuberto
infame a beleza do neno
que berrou co tromento nacido,
como anxo caído do ceo.
E de que vale a intelixencia
o ser artista
o ser alguén
se a felicidade é tan simple
coma o desexo máis profundo do ventre?
Ela existe nos seres claros
simples
comprensivos
a pesar dos versos e de todo o demais.
Eu preciso toda a vida,
a túa e a miña vida,
todos os pensamentos,
teus e meus,
vivir e que vivas a miña vida por dentro.
Adiviñarnos.
Por eso tal frivolidade e crueldade
ocasiona
tanta dor neste lóbulo dereito e frontolateral.
Se non gosto,
son como unha estatua no tempo,
non sinto
xa pola costume de tentar non facelo.
E para contalo,
a miña liberdade
escóndese tras esta música,
e o corazón tamén pinta os beizos
ao ritmo co que se move o sangue
co que ao ver o mundo me lamento.
https://www.instagram.com/tamilalilas/
sábado, 30 de abril de 2016
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Publicación destacada
Edén, te esperamos en mayo :D
Embarazo Tami. 30 semanas 29 años y un embarazo
-
Non me frustro. Déixome guiar pola sensación de deixarme ser entre metáforas de inconexas relacións estándares. O relicario da xeada...
-
Podía ser una maraña más era un domingo largo y ondulado para calibrar colores se le caían despacio las cascaritas de sal resbalaba con su m...
Ningún comentario:
Publicar un comentario