E todo serán sumas
Con omisión de restas
E caerán os mitos
Que nos inculcaron de nenas
Apoloxía ao terrorismo
Liberdade auria
E desconexión ante calquer prexuízo
O tabaco orgánico
E a flor astral
Temores libres de conquista colonial
Tensións ante fatigas nobres
Cúmulos de conversas plenas
O vanal restado
O amor sumado e consumado ante doenzas
Medicinas sen cápsulas
Nais con tetas libres nas rúas
Tremores nas nádegas deconstruídas
Fora eus
Sempre nós
Sempre xuntas
Inversións que axuden a loitar
Para construír
O que non quere ser xa un ideal
Senon un xeito de librepensar
De crear
De crearnos
Ceibes
Ser pensante
Ser valente
Seres unidos polo simple
Polo necesario
Para querernos e comezar a valorarnos
O simple das verbas
É un berro desesperado.
Se me despido
é por gratitude ante a beleza do extraño.
E todo debería ser beleza.
E todas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario