Eu son a muller,
A esclava invisible,
A menina mutilada polo home
sucio
A puta lapidada
A bruxa da fogueira
Eu son a muller,
Nunca en min,
Xamais dona enteira.
Sempre noutras mans o meu
destino,
o meu corpo,
a miña esperanza cercenada
dende o centro…
Eu son a muller que quenta a
cama dos homes
Madrugo para bicar a súa
fronte,
A pesar do seu silencio.
Podería comprender a súa
mirada de garras despiadadas,
Pero non quero.
Non pecharei os ollos por
máis tempo,
Non ofrecerei o meu cerviz
outro milenio.
Virarei o meu rumbo ao sur do
camiño.
Non vou salvalo de máis
loitas
Deixarei a miña espesa carga
de dor e culpa e que o mar leve o pus do tempo infiel.
E coas miñas mans de terra e
mel,
Amasarei as horas e o pan de
cada mañá.
E un día cantarei.
Ningún comentario:
Publicar un comentario