Vou debuxar bolboretas bonitas no corazón sufrido de cada violencia que nunca debeu ser 🫀
https://www.instagram.com/tamilalilas/
miércoles, 18 de noviembre de 2020
jueves, 12 de noviembre de 2020
Es un circo a la intemperie,
un lugar lleno de pajaritos muertos,
por la velocidad de la luz.
Atrapa con plantas y pastillas
y te hace retorcerte hasta convertirte en garza.
Es un circo que se mueve,
la curiosidad lo lleva de idilio en idilio
y jamás sabrás si hay un lugar secreto por el que puedas quedarte.
No va de putas ni santas,
no genera vicio ni dependencia.
Crece con la estaca que planta y vive en cada gramo de suerte.
Me llamaron para ser trapecista,
pero yo no manejaba bien las cuerdas.
No sirvo para marioneta,
ni sé dibujar trapecios.
Es un circo inclusivo,
feminista,
anarquista,
socialista,
optimista,
ista, ista, ista...
Es un circo.
Cuando oí hablar de este sitio,
perdí la esperanza en toda solución aparente con el mundo terrenal.
Blasfemo y vivo por el circo!
Ya no sé ni donde puedo inscribirme para la oferta de empleo de trapecista.
Quiero ser una marioneta bailando en un trapecio,
acostarme con las flores
y recorrer la intemperie que este dibuja en el mundo.
En el SEPE no aparece esta oferta de empleo,
pero mamá,
yo quiero ser artista.
No vi la puerta de entrada al empezar,
pero tampoco encuentro salida.
...
lunes, 2 de noviembre de 2020
Así terminó todo, second round
El mayor desasosiego lo sentí hurgando en mis bragas
más adentro de las mismas pieles
más cautivo que el mismo capital
el de nuestra propia mente.
Hay cierto grado de malquerer en el dinero
en el olor
y en el pálpito que te dice;
corre!
Pero,
tardas en correr,
en correrte, no tanto.
Así terminó todo.
Con un drástico empeño en autodestruirme.
Y el tiempo pasaba
y yo tan lejos de llegar a completar mi lógica de la incertidumbre.
La locura,
yo sé que me conoció en plena pandemia,
la no maternidad también,
y la música de Bach,
vaya música,
me rompió un poquito más las ondas cerebrales,
que pena de restricciónes en el arte…
Hay que matarlxs a todxs!
Me cambié de piso otra vez.
No sirvió para nada más que para romperme la espalda.
Mudarse es un chollo para esta purga
que ya va por la segunda temporada.
Esto es una purga,
y ya está.
Háganme caso pequeñxs rebeldes.
Bélgica, Italia?
Cual eliges?
Lo único que se,
es,
que esta vez,
por fin,
no te elijo a ti,
no vaya a ser que vuelva a romperme la espalda,
y Bach,
no pueda venir a salvarme de esta jodida distopía de mierda.
Ya falta poco,
las pastillas de colores están llegando,
Porque las ayudas,
no.
lunes, 26 de octubre de 2020
Un chascarrido metódico adoecíame as pernas
o ventre deixaba de ser plano
e invertía o crecemento segundo o día
algoritmos para paliar doenzas,
métodos para acadar rutinas,
ocupacións, para esquecer as dores,
repouso,
para volver a ser infinita...
Os beizos secaban,
a cabeza choraba a indecisión,
as lápidas movíanse para procurar os lamentos,
unha variable estaba a piques de variar moito aquela idea.
TIC TAC,
TIC TAC.
O tempo xestionou e buscou un bonito lugar
-Esa estrela é para ti,
a luz tamén será para ti,
inda que xa non palpites.
O ventre deixaba de ser plano,
os ollos deixaban de mollar ideas
e o reloxo deixaba de soar.
Houbo un día no que decidín medrar en vertical,
mais xa haberá máis nos que non se perdan as costumes.
- Ola mamá, esta semana foi un caos
- Adeus mamá, aquela semana foi moi caótica.
- Mais todo ben cativa?
- Xa non hai sangue correndo, todo ben, pero teño moita fame.
Unha destas noites vereite na vía láctea,
hoxe, precisamos beber unhas cantas cervexas.
O estado
actual
segue sendo
o de alarma.
TIC, TAC.
TI C, TA C. .
T I C , T A C ...
lunes, 14 de septiembre de 2020
jueves, 3 de septiembre de 2020
Tiven cóxegas
Tiven cóxegas
Publicación destacada
El pantano que desdibujaba las ideas entre el sueño y la muerte se convirtió en una llanura de ideas solitarias. Había demonios y mazmorras ...
-
Tengo un hijo, tengo un perfecto hijo y no quiero estropearlo. Hace más de dos años que me he rendido ante la caza, solo quiero tomar caldit...
-
Rompemos en la manta que es reversible Nos hacemos las uñas porque se ha convertido en una rutina de autocuidado también patriarcal Nos adue...