Música reggae soa polas rúas,
por esas avenidas que non brilan,
que choran,
que florecen das almas en pena.
Os anciáns buscan a morte,
os nenos a liberdade de ser
adultos,
as mulleres a
independencia, esa independencia que lles
foi roubada.
E
se me guío por ter que derrochar en lamentos a minha raiba, non habería papel
para tanta palabra.
Son
duros os tempos que corren, pero máis duro é o corazón do home que decidiu
destruír o mundo.
Como
soen dicir poetas de melódico talento:
“corren
tempos duros para os soñadores”.
Eque
a veces a minha intuición mediocre coméntame que quizáis sexamos demasiado brandos
para habitar este planeta cheo de dureza,
Ou
candomenos non é una idea descabellada.
Ningún comentario:
Publicar un comentario