Quero que algo me da
calma que me dá o alento dun cigarro mal aliñado
Un murmurio tan estrondo
que estremeza os sentidos que se activan ao fumar unha calada da herba máis
sincera que se planta.
Unhas gotas de bágoas de
rapazas malferidas que suplican a berros non máis parvadas.
Dúas vasoiras para irnos
aos bosques máis afastados da terra prometida por un falso mestre.
Catro notas musicais que
provoquen medo e fantasía entre os dous.
Berros suaves que nos
digan con dozura que a vida é pura fantasia.
A liberdade de todos os
homes, mulleres e nenos que habitan a nai Terra.
As cores que se van coa
chegada da esfera máis perfecta que parece transparente ao chegar a noite.
Pensamentos de recordos
tan perfectos que mancan os nosos corazóns de ferro derretido.
Pero mentres haxa rosas
murchas por soldados preguiceiros que non buscan a harmonía perfecta, isto para min
será só un fodido sonho,
que doe.
Ningún comentario:
Publicar un comentario